به نام خدا
(به تماشا سوگند.وبه آغاز کلام.وبه پرواز کبوتر از ذهن.واژه ای در قفس است)
برای شروع هیچ وقت دیر نیست...
من این جمله را زمانی که احساس می کنم به آخر خط رسیده ام با خود زمزمه می کنم
گرچه به آن ایمان ندارم
ولی باز هم می گویم:
برای شروع هیچ وقت دیر نیست
آری...
برای شروع هیچ وقت دیر نیست..اگر به پایان امیدوار باشی
و من نمی دانم که آیا امیدی هست؟؟؟؟؟؟؟؟؟
امید برای چه؟؟؟؟؟
من که دیگر برای امید جایی نگذاشته ام...
اما نوشتن به من امید می دهد...
چند وقتیست که می خواهم برای دل خودم بنویسم
اما زندگی این مجال را هم از من گرفته است
اما من تصمیمم را گرفته ام
می خواهم شروع کنم...
برای شروع هیچ وقت دیر نیست.
یاحق
بهنوش
